“Ik ben de vrouw van de regisseur Peter Meijer. Ik heb het hele geboorte proces van het toneelstuk ‘Overleven is Herinneren’ mogen meemaken.
Ik voel me zeer vereerd dat ik mee mag spelen. Het verhaal moet verteld worden! Want dit mag nooit meer gebeuren. De laatste generatie die de oorlog bewust heeft meegemaakt leeft nu nog. Het duurt nog maar een paar jaar en dan kan niemand het meer navertellen.
Ik heb geleerd dat ik met mijn empathisch vermogen, mij teveel kan in leven. Wij speelsters hoeven deze hel niet te herbeleven. Het verhaal vertellen is het belangrijkst. Het is indrukwekkend genoeg voor de mensen die komen kijken.
De uitdaging is om ondanks mijn leeftijd (62) geloofwaardig te spelen. Het mooie van het script is dat heel veel in de tegenwoordige tijd is geschreven.
Het is belangrijk dat het verhaal verteld word, omdat de verhalen van vrouwen in de 2e wereldoorlog onderbelicht is. Hier zien we stuk voor stuk sterke vrouwen. Vrouwen die niet voor het avontuur in het verzet zaten, maar er gewoon zijn ingerold. Gewone behulpzame vrouwen”.
Dit heeft een van de vrouwen (geen rol in het stuk) aan Grada geschreven in het adressenboekje dat ze op het eind hebben gemaakt:
“Gevangenschap is bitter
Maar als je het geluk hebt
Om een vriendin te ontmoeten
zoals Grada altijd is geweest
Dan is het niet te dramatisch“
– (Gé Reinders, uit het zakdoekje, 2010)
Vera van Dijk (speelt de rol van Grada van Horen)
