Verhaal

Het onbekende verhaal van hoe dappere verzetsvrouwen sámen streden voor vrijheid én samen met lef en moed eervol 3 concentratiekampen overleefden door de handen ineen te slaan.

Het verhaal:

In het hele theaterstuk komen alleen vrouwen voor: 28 om precies te zijn. Zij staan voor een groep van 652 verzetsvrouwen, die in kamp Vught zaten en in september 1944 op transport werden gezet naar Ravensbrück, Dachau en zelfs op dodenmars moesten. Het onderzoek naar dit materiaal is uitgevoerd door Hans Suijs voor zijn boek “Samen Eervol Overleefd”. Het boek is half januari 2020 verschenen. Peter Meijer; theatermaker heeft daar een theatervoorstelling van gemaakt.

“Dit project is misschien wel de meest intense die ik ooit heb gemaakt” zegt regisseur Peter Meijer.

Het stuk vraagt heel veel van de actrices vooral het inleven in de soms heftige scènes valt soms zwaar. Zij zijn allemaal amateurs en hun rollen zijn gebaseerd op de werkelijke vrouwen, die dit hebben meegemaakt. Het decor zal minimaal zijn en je wordt als kijker geconfronteerd met de omstandigheden, die ons ergens in de verte mee zullen nemen naar wat de verzetsvrouwen hebben meegemaakt.

In “Overleven is Herinneren” zien we hoe het kampsysteem er op gericht was om de vrouwen hun identiteit te ontnemen. Ze werden een nummer in het systeem, zonder naam. Kenmerkend voor deze vrouwen was niet alleen hun kracht om te willen overleven, maar ook hun dapperheid om zich niet te laten breken door als groep solidair aan elkaar te zijn. Zoals onder andere te zien is in hun optreden om als groep met opgeheven hoofd de hel van Ravensbrück zingend en marcherend te betreden.

De overlevingsdrang om samen te overleven en de omstandigheden het hoofd te bieden is sterk. Om moed te houden in bange uren zingen zij samen liederen. Ook de zorg, steun en support voor en aan elkaar heeft gemaakt dat velen hen het hebben overleefd.

Helaas hebben maar weinigen gesproken over de verschrikkingen, hun moed en doorzettingsvermogen; waardoor de rol en de veerkracht van de verzetsvrouwen lang onderbelicht zijn gebleven.

Het theaterstuk geeft de vrouwen een gezicht en karakter. Hun verhaal bemoedigt ons ook vandaag de dag. Dat ondanks ellende er altijd hoop is en dat overleven van de moeilijkst voorstelbare situaties mogelijk is door de innerlijke overlevingskracht, moed en support van elkaar en anderen.

Ter ere van de verzetsvrouwen, die streden voor onze Vrijheid.