Gedicht door Lotty Veffer:

EEN TREIN VERTROK
Een trein vertrok van hier en ging…
En rijdt door mijn herinnering.
Die trein gaat weg en komt niet aan
En zal door heel mijn leven gaan.
Ik sta op ’t stil perron en wacht;
Er komt geen einde aan de nacht.
Ik wacht – en hoor – en zie altijd
De trein die door mijn hersens rijdt
En blijf het kind, dat elke nacht aan ’t einde van de spoorlijn wacht.
De trein uit mijn herinnering,
Die regelrecht de hel in ging.
Weer sta ‘k op het perron en zacht vertrekt de trein, ook deze nacht.
En eind’lijk stap ik in en rijd
Ik mee tot in de eeuwigheid.
De trein die door mijn hersens rijdt,
Op weg naar de vergetelheid.

Anneke Hemrika-Verheul

Over Lotty Huffener-Veffer
Zij zat in Kamp Vught en ging met het laatste Jodentransport naar Auschwitz. Vandaar kwam zij met een groep vrouwen, die voor Philips in Vught hadden gewerkt, het zogenaamde Philipscommando, in een werkkamp waar ze voor Telefunken aan de slag gingen, zeg maar. Ze overleefde de dodenmarsen, werd uitgewisseld met krijgsgevangenen keerde via Zweden in augustus 1945 terug naar Amsterdam. Waar niets meer was. Lees meer