OVERLEVEN IS HERINNEREN
“Na 22 maanden stonden we dan weer op de vloer. Met elkaar, het voelt alweer vertrouwd. Als groep hebben we al veel doorleefd en zijn we ondanks corona verbonden gebleven. We zijn weer bij elkaar. Ik sta hier samen met de bedden van 3 etages hoog; net als in de barakken van Vught, Ravensbrück en Dachau. Terwijl de dames boven staan te zingen ‘maak ik de bedden op’. Om 20:00u gaan we aan de slag met oefenen in onze mooie gedoneerde ruimte van de Van Nieuwpoort Groep. De zeven nieuwe speelsters zijn al opgenomen in de groep vrouwen en ze passen zich moeiteloos aan.
Als regisseur ben ik steeds weer onder de indruk van deze spelersgroep. Het voelt als onze opdracht! Wat een gedrevenheid van ons allemaal om dit verhaal te vertellen.
We willen deze vrouwen eren: die ondanks alle pijn, honger kou en verdriet toch wisten te overleven. We vertellen hoe zij als gewone meisjes en vrouwen het verzet inrolde; niemand kan vooraf voor zo’n taak kiezen. Je doet het in die split second als je voor de keuze staat! Deze verhalen zijn onbekend gebleven en wij mogen ze vertellen, zodat we niet vergeten dat heldendaden beginnen bij het oppakken van je verantwoordelijkheid en zorg voor een ander.
En om te zorgen dat we ons blijven herinneren hoe het niet moet. Dat vrijheid niet vanzelf sprekend is en dat er vroeg of laat mensen een prijs voor betalen of betaald hebben. Op dit moment zien we de beelden van Oekraïne; een oorlog net zo zinloos en waar moedige mensen hun taak oppakken om te strijden voor de vrijheid. Hoe actueel blijft deze boodschap; dat wij hem telkens weer mogen vertellen en herinneren.
Wij vertellen de boodschap van hoop en kracht! Dat het ons allemaal soms aangrijpt hoort erbij, dat er soms tranen vloeien ook. Maar er wordt ook gelachen, gezongen en feest gevierd; ook dat hoort erbij.
Wij geven de vrouwen een naam, een gezicht!”
