Er komt geen einde aan…

In de barakbedden van 3 hoog lagen in de kampen jute matrassen van 80cm x 190cm gevuld met stro én natuurlijk vol ongedierte en luizen…

Aangezien we in de theatervoorstelling Overleven is Herinneren een hele batterij aan barakbedden gebruiken kwam de vraag naar 28 jute matrassen naar voren.

Vera is een paar weken geleden begonnen aan deze klus. Jute is natuurlijk niet het meest fijne materiaal om mee te werken. Het is ruw en grof. Astrid, die Vera te hulp schiet, nadat haar naaimachine het na 24 matrassen begaf komt er al snel achter dat met een blauw shirt jute verwerken niet ideaal is.

Ik kan me een beeld voorstellen van een shirt met overal jute vezels en dan heb ik het nog niet eens over de jute vezels en stof in Vera haar woonkamer de afgelopen weken.

Het einde komt eindelijk in zicht. De laatste vier matrassen worden vrijdagmorgen genaaid.

Wat een inzet en doorzettingsvermogen van Vera. Bedankt Vera!

Nu kan het vullen met stro beginnen; het ongedierte slaan we maar over… het jute en de strootjes prikken al voldoende om een waardig idee te geven hoe het geweest moet zijn.

Ravensbrück: een koninkrijk op aarde!

Met een bevrijdende afstandelijkheid ruilt Mary Vaders haar slachtofferrol in voor die van een kritische en verbaasde toeschouwer.

Wat is een bed in Ravensbrück
Een koninkrijk op aarde!
Wanneer de ploeg uit werken gaat
Stijgt het pas écht in waarde!

Wat is een bed met drie vrouw sterk
Je kunt er amper keren
En doodop moet je na het werk
Een vlo en luizen weren

Wat is je bed, vlak voor appél
De strozak en de planken
Het bed is, met het hele stel
Behagelijk met stanken

Wat is een strozak op de grond
Het meest aan te bevelen
Daar je de deken niet terstond
Met drie behoeft te delen

Wat is je bed bij moeder thuis
Schoon en verzorgd, een wonder!
Zonder één vlootje of één luis
Zonder eeuwig gedonder!

Wat was je bed? Een houten geval
Met stro en voddenlappen
Waar je voor werk en strafappél
Je steeds weer uit liet trappen

Uit boek: Samen Eervol Overleefd van Hans Suijs

Foto barak: Uit fotocollectie WOII – Frank C. Everards

Het boek “Samen Eervol Overleefd” is te bestellen voor € 24,95 (ex. verzendkosten)

Stuur een mailtje met onderwerp: bestelling boek
en vermeldt je naam en adres via onderstaand contact formulier:

    Om spam te voorkomen vragen we u de
    onderstaande code over te typen.

    captcha

    Ravensbrück-les-bains (zalig oord)

    Ravensbrück-les-bains (zalig oord)

    Als ik bij mijn machine zit te denken
    Aan Ravensbrück-les-bains, dat zalig oord
    Die plaats bekend om al zijn mooie vrouwen
    Zie ‘k weer wat daar mijn oog heeft bekoord

    Nooit zal ik vergeten die stralende dag
    Aan het Ravensbrücker strand
    Al wat het Lager aan schoonheid bezat
    Lag uitgestald in ‘t witte zand

    ‘k Zie weer dat bultige bottige been
    Die magere rug, ‘t bot steekt erdoorheen
    Die weeld’rige pieken zo dor en zo steil
    Die badhanddoek, pardon, ‘t is geen dweil

    Nooit zal ik vergeten die schitterende pracht
    Van het Ravensbrücker zomertoilet
    De mode brengt ons dit jaar een blauwgrijze streep
    Bij voorkeur gekreukeld en geplet

    Mijn trommelvliezen worden bont en blauw
    Door ‘t lieflijk gekrijs ener hysterische vrouw
    In mijn badstoel met de poten omhoog
    Houd ik mijn zonnepakje droo-oo-oog

    Bron: ‘Hoor de vrouwen zingen’, liedjes uit Vught en Ravensbrück;
    Literair Eetcafé Miller, 1987

    8 Januari

    Regisseur Peter Meijer vertelt verhalen van 'echte' mensen, natuurlijk en herkenbaar

    Vanavond repeteerden we voor “Overleven is Herinneren” de scènes van Ravensbrück. Ons verhaal begint in Vught en eindigt in de dodenmars in Wolfratshausen.
    In de wereld draait door het prachtige interview met de laatste overlever Selma van der Perre. En precies de scène, die we speelden vanavond kwam langs en vertelt ze over. We waren er stil van na de repetitie en na het interview was ik dat weer…

    Zet hem in je agenda: 1, 2 en 3 mei op het rangeerterrein van Gouda. Het wordt bijzonder… 28 vrouwen die hun verhaal van overleving, saamhorigheid en moed vertellen, zonder mannen…

    Door: Peter Jan Eckstein